In Oosteinde staat een bescheiden monument van kerkelijke bouwkunst. Het is in 1846 in neogotische stijl gebouwd, als waterstaatskerk en is in 1913 met een dwarspand vergroot. Zowel door haar ontstaansgeschiedenis als bouwgeschiedenis, is het een bijzonder gebouw. Dit alles wordt beschreven in het boek van Teun Juk: De kerk van Oosteinde, een gebouw met een eigen gezicht. Het gebouw en interieur weerspiegelen de aard van de mensen die in deze omgeving wonen. Als u de kerk bezoekt komt u onder de indruk van de speciale sfeer. De verschillende stijlkenmerken die elkaar afwisselen: romaans, gotisch en art-deco. De kleurrijke glas-in-loodramen. De grote spitsboogvensters, de terrazzo vloer met meerkleurige patronen en het imposante orgelspel van het Oeckelenorgel uit 1874. Daarbij de landschappelijke ligging in het relatie met het historische kerkhof. Velen dragen het een warm hart toe omdat hun ouders er trouwden, ze de zondagsschool bezochten, het verbindt ons met de generaties van weleer, onze voorouders.